A po nocy przychodzi dzień

Tak mi się to od wczoraj śpiewa. Zresztą nie bez przyczyny, bo miałam okazję pośpiewać trochę Budki Suflera z chórem, podczas wczorajszej gali Teraz Polska w Teatrze Wielkim.

I tak bardzo pasuje ten fragment do mojego nastroju z ostatnich dni. 

A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój.

Nagle ptaki budzą mnie, tłukąc się do okien...

Jak ja bym chciała, żeby czerwiec już się skończył. Żeby skończyło się wystawianie ocen, bieganie za wpisami, z wnioskami, z indeksem. Żeby pewnego dnia wrócić do domu i musieć tylko ugotować obiad. ;)

Wiem, narzekam. Ale to przemęczenie. Skończy się to wszystko, to przejdzie.
I pewnie znów zatęsknię za nadmiarem zadań.

(A może nie.)